NEW YORK – Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog namen de Verenigde Staten ruim de helft van de economische output en de goudreserves van de wereld voor hun rekening. Het Verenigd Koninkrijk was effectief failliet, met de overblijfselen van de sterlingzone samengebonden door kapitaal- en handelscontroles. Toen het Britse pond in juli 1947 op aandringen van de VS converteerbaar werd, bezweek het onder de overweldigende verkoopdruk. De dollar, die tegen vijfendertig dollar per ounce aan goud was gekoppeld, werd geschraagd door Amerika’s bevoorrechte positie binnen het pas opgerichte Internationaal Monetair Fonds en vestigde zich snel als het fundament van de wereldwijde handel en financiën.
Hoewel de VS tegenwoordig slechts vijfentwintig procent van de wereldwijde output voor hun rekening nemen, is de dollar nog steeds betrokken bij bijna negentig procent van alle valutatransacties. Ondanks zijn centrale rol bij de grensoverschrijdende handel en leningen is het aandeel van de ‘greenback’ in de deviezenreserves van centrale banken gedaald van tweeënzeventig procent in 2000 naar negenenvijftig procent nu. Gezien de recente harde kritiek op het valutabeleid van de VS door functionarissen in China, Rusland, Brazilië, Saoedi-Arabië en elders, lijkt het erop dat de onbetwiste heerschappij van de dollar ten einde loopt, met verstrekkende gevolgen voor de wereldeconomie.
Belangrijk is dat de grootste bedreiging voor de dominantie van de dollar niet van concurrerende alternatieven komt, maar van de Amerikaanse overheid zelf. De recente impasse over het federale schuldenplafond, die dreigde te leiden tot wereldwijde financiële instabiliteit, is hier een goed voorbeeld van. Het vooruitzicht van een eindeloze herhaling van zo’n roekeloos partijdig conflict was voor Fitch Ratings aanleiding om de kredietwaardigheid van het land te verlagen van AAA naar AA+, wat twijfels oproept over de vraag of mondiale beleggers kunnen blijven vertrouwen op de ‘full faith and credit of the US government.’
NEW YORK – Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog namen de Verenigde Staten ruim de helft van de economische output en de goudreserves van de wereld voor hun rekening. Het Verenigd Koninkrijk was effectief failliet, met de overblijfselen van de sterlingzone samengebonden door kapitaal- en handelscontroles. Toen het Britse pond in juli 1947 op aandringen van de VS converteerbaar werd, bezweek het onder de overweldigende verkoopdruk. De dollar, die tegen vijfendertig dollar per ounce aan goud was gekoppeld, werd geschraagd door Amerika’s bevoorrechte positie binnen het pas opgerichte Internationaal Monetair Fonds en vestigde zich snel als het fundament van de wereldwijde handel en financiën.
Hoewel de VS tegenwoordig slechts vijfentwintig procent van de wereldwijde output voor hun rekening nemen, is de dollar nog steeds betrokken bij bijna negentig procent van alle valutatransacties. Ondanks zijn centrale rol bij de grensoverschrijdende handel en leningen is het aandeel van de ‘greenback’ in de deviezenreserves van centrale banken gedaald van tweeënzeventig procent in 2000 naar negenenvijftig procent nu. Gezien de recente harde kritiek op het valutabeleid van de VS door functionarissen in China, Rusland, Brazilië, Saoedi-Arabië en elders, lijkt het erop dat de onbetwiste heerschappij van de dollar ten einde loopt, met verstrekkende gevolgen voor de wereldeconomie.
Belangrijk is dat de grootste bedreiging voor de dominantie van de dollar niet van concurrerende alternatieven komt, maar van de Amerikaanse overheid zelf. De recente impasse over het federale schuldenplafond, die dreigde te leiden tot wereldwijde financiële instabiliteit, is hier een goed voorbeeld van. Het vooruitzicht van een eindeloze herhaling van zo’n roekeloos partijdig conflict was voor Fitch Ratings aanleiding om de kredietwaardigheid van het land te verlagen van AAA naar AA+, wat twijfels oproept over de vraag of mondiale beleggers kunnen blijven vertrouwen op de ‘full faith and credit of the US government.’