lowcock4_Samuel CorumGetty Images_data Samuel Corum/Getty Images

Investeren in data redt levens

NEW YORK – Toen de COVID-19-pandemie in maart 2020 uitbrak, beschikte Afghanistan over slechts driehonderd beademingsapparaten en twee intensivecare-eenheden. Vroege epidemiologische modellen voorspelden dat het land, met een bevolking van ongeveer 38 miljoen zielen, tegen het begin van de zomer een piek van 520.000 besmettingen en 3.900 sterfgevallen per dag zou bereiken. Geconfronteerd met het vooruitzicht van tien miljoen besmettingen binnen enkele maanden, zetten hulpverleners en regeringsambtenaren zich schrap voor een volksgezondheidsramp.

Om de beleidsmakers te helpen begrijpen waarop zij hun beperkte middelen moesten richten, maakten het Bureau voor de Coördinatie van Humanitaire Aangelegenheden van de Verenigde Naties (OCHA) en de Rockefeller Foundation gebruik van feitelijke gegevens voor Afghanistan, waaronder het aantal COVID-19-besmettingen en de locaties van gezondheidszorgfaciliteiten. Zo konden zij een prognose maken van het aantal besmettingen, ziekenhuisopnamen en sterfgevallen over een periode van vier weken. Deze meer realistische voorspelling hielp de functionarissen zich voor te bereiden op een piek in het aantal besmettingen en sterfgevallen, die vlakker bleek te zijn en zich later bleek voor te doen dan andere modellen voorspelden. Nauwkeurige voorspelling van de behoeften maakt een effectievere humanitaire respons mogelijk.

Maar modellen zijn slechts zo goed als de gegevens waarop zij zijn gebaseerd. Om goed voorbereid te zijn op de volgende crisis, moet de wereld betere gegevens verzamelen en delen.

https://prosyn.org/WjZPA8Jnl